2017

5

Uploaddatum: 17 September 2020

De legendarische Amerikaanse Hiphop-legende Nas, die bekendheid kreeg met zijn met lof ontvangen debuutalbum "Illmatic", keert terug met 'n gloednieuwe album genaamd "King's Disease."

 Hoewel ik graag 'n beschrijving wil typen voor dit album, vind ik dat jullie voor jezelf 't filmpje links gaan checken om te achterhalen wat ik ervan vind.

Score van Wesley (op schaal van 1- tot 10+): 7-

Uploaddatum: 10 September 2020

"my own world" is hét langverwachte debuutalbum van de Nederlandse zangeres, YouTuber en popsensatie Davina Michelle, nadat ze vele hits gescoord heeft met haar cover van "Duurt Te Lang" en "Skyward","Better Now","Hoe Het Danst","17 Miljoen Mensen" en "Beat Me."

 Thema's rondom de liefde en het terugwinnen van zelfvertrouwen zijn belangrijke onderwerpen die geregeld terug te vinden zijn op dit debuutproject van de 24-jarige zangeres.

 Hoewel ik niet wist wat ik van de zangeres zou verwachten op dit album, de liedjes voelden erg doorsnee aan en de productie was erg tegenvallend met de dromerige, stemmige sound (die ook nog eens op 'n vrij sloom tempo afgespeeld worden). Ook bevat het album veel powerballads en was er weinig variatie terug te vinden op het project.

 De songwriting is naar mijn mening oppervlakkig, doordat ik niet op 'n emotionele wijze geraakt werd, terwijl de zangeres 'n bepaald gevoel uit je probeert te lokken, terwijl ze haar gedachtes en gevoelens met jou deelt.

 Davina zingt - met gevoel, overtuiging en kracht - haar longen uit haar lijf, maar het is de productie die niet mee wilde werken, waardoor de liedjes sloom en saai aanvoelen om naar te luisteren. Ook wordt er in het hele album door gebruikt gemaakt van drummachines en voelt de muziek plat, levenloos en onoprecht aan. Als het album met 'n live-band geproduceerd zou worden, dan zouden de liedjes veel beter klinken.

 "my own world" is waarschijnlijk 'n album waar de doorsnee muziekluisteraar en de hardcore Davina Michelle-fan maar al te graag over willen kwijlen, maar helaas heeft de zangeres geen indruk op mij weten te maken met haar debuutproject.

Score van Wesley (op schaal van 1- tot 10+): 4+/5-

Uploaddatum: 6 September 2020

"Tenet" is de nieuwste film van de gevierde filmregisseur Christopher Nolan, waarin we 'n geheim agent volgen (John David Washington) die de wereld moet redden door 'n Derde Wereldoorlog te voorkomen, waarin er sprake is van 'n kruising tussen het verleden en de toekomst, waarbij dingen en personen zowel vooruit als achteruit kunnen bewegen.

 Benieuwd hoe ik over de film denk? Bekijk het filmpje links om daar achter te komen!

Score van Wesley (op schaal van 1- tot 10+): 7+

Uploaddatum: 24 Augustus 2020

Ik ben niet in de stemming om 'n omschrijving toe te voegen bij deze recensie. Als jullie willen weten hoe ik over het nieuwe Deep Purple-album denk, bekijk dan de video links tot 't einde af.

Score van Wesley (op schaal van 1- tot 10+): 1

Uploaddatum: 22 Augustus 2020

"No Pressure" is het 6de en laatste project van de Amerikaanse rapper Logic, die besloten heeft om zich te richten op het ouderschap en live-streamen op Twitch.

 De rapper heeft het vooral over zichzelf, zijn leven, hoe hij succesvol is geworden en hoeveel de 30-jarige artiest van zijn familie houdt. Qua toon zijn invloeden van jazz en soul te horen, die heerlijk samen gaan in de productie.

 Logic springt in de nummers van de hak op de tak waardoor het album warrig kan overkomen. De ene keer vertelt hij iets over zijn leven, dan over zijn succes en dan opeens vertelt hij 'n verhaaltje dat van zijn 2de album "The Incredible True Story" af zou komen. Ook kunnen zo hier en daar wat zinnen te vinden zijn die niet al te goed doordacht zijn.

 Het optreden van de rapper is geweldig met zijn flexibele flow en hij weet zich ook aan te passen op elke beat van elk nummer. Zelfs gastrapper Silas doet het ook geweldig op 't nummer "Celebration."

 De productie is vasthoudend en zonder twijfel één van de hoogtepunten op dit album. Hoewel het geweldig is, het is niet zonder gebreken. Zo is het programma "Thalia" te horen en wanneer ze spreekt, komt het op de meest ongelegen momenten uit. Verder laat de productie op "Heard Em Say" en interlude-nummer "Perfect" ook te wensen over.

 "No Pressure" is 'n prima afcheidsproject van Logic die zonder twijfel 'n indruk op je achterlaat. Hoewel het gebrekkig is, het is zeker de moeite waard om te checken en ik hoop dat de rapper veel plezier zal beleven aan het zijn van 'n vader voor zijn kind.

Score van Wesley (op schaal van 1- tot 10+): 7

Uploaddatum: 18 Augustus 2020

"folklore" is het 8ste studioalbum van de Amerikaanse popzangeres Taylor Swift die zij onverwachts heeft uitgebracht in haar isolement tijden het Coronavirus-pandemie, waarin  de zangeres meer de folk-kant opgaat met haar muziek en waarin zij reflecteert naar de afgelopen jaren in haar leven.

 Hoewel dit album qua toon rustig en kalm van toon is, het is ook eens fijn dat de zangeres iets anders probeert met haar muziek en het klinkt ook nog eens goed, in vergelijking met de meeste hitnummers die zij in de afgelopen jaren heeft uitgebracht.

 Taylor springt in de songwriting van de hak op de tak of ze blijft hangen in één bepaalde thema of onderwerp, doordat het geheel niet al te vasthoudend blijft (of zijn het dingen die mij niet zo interesseren). Ook zijn er 3 nummers te horen die deel uitmaken van de "Teenage Love Triangle" die verteld worden door de ogen van 3 verschillende jongeren.

 Het gezang van de 30-jarige zangeres is mooi en voelt ook nog eens dromerig aan. Ook is op het nummer "exile" 'n gastoptreden van indiepop-band Bon Iver te horen, maar ik vond de contrast tussen frontman Justin Vernon en Taylor niet zo mooi samengaan.

 De productie is vasthoudend en heeft 'n kalmerende effect op je, wat op zich prima past op de toon van het album en het feit dat de zangeres zichzelf in 'n isolement heeft geplaatst. Wel kan 't project langdradig aanvoelen, doordat er nummers op dit album staan die prima van de tracklist gehaald konden worden.

 "folklore" is 'n mooi album die indruk op mij wist te maken, maar nog wel gebreken heeft. Het is zeker wel de moeite waard om te checken, vooral helemaal in de periode waarin wij nu in zitten.

Score van Wesley (op schaal van 1- tot 10+): 7

Uploaddatum: 6 Augustus 2020

"Ori and the Will of the Wisps" is 'n actie-avontuurlijke platform videospel die het vervolg is van het veel geprezen "Ori and the Blind Forest" uit 2015, waarin het hoofdpersonage Ori op zoek is naar zijn vriendje Ku, 'n klein uiltje die van elkaar gescheiden zijn door 'n onweersstorm en in 'n land beland waarin hij 't nieuw leven inblaast.

 Het verhaal wordt op 'n visuele wijze vertolkt, die niet alleen voor het oog adembenemend is, maar ook op emotioneel gebied indruk weet te maken. Ook zijn er naast mooie, schattige momenten ook segmenten waar je verdrietig of bang van wordt. Hoewel het verhaal prachtig is, het kan soms langdradig aanvoelen, vooral in de cutscenes .

 De gameplay is complex, doordat er 'n enorme verscheidenheid is aan vaardigheden. Zoals het vechten, het platformen, het verbeteren van vaardigheden en het ontdekken van de omgeving. Hoewel het vechten spectaculair is, het kan storend zijn als je van het spel naar het "wapenwiel" moet schakelen waardoor het minder vloeiend aanvoelt. 

 Voor het platformen moet je 'n goeie oog-handcoördinatie hebben om verder te komen in het spel en heb je bepaalde vaardigheden nodig om  moeilijk bereikbare gebieden te bereiken.

 Het verbeteren van je vaardigheden kan door "geestenlichten" of andere "collectibles" te verzamelen of door bepaalde taken uit te voeren. Die heb je zeker nodig om het jezelf makkelijker te maken voor als je te maken krijgt met een "eindbaas" of om verder te komen in het spel. 

 Zo hier en daar zul je te maken krijgen met wat glitches of storingen, wat het speelplezier 'n beetje kan verpesten. Maar dat beïnvloedt de ervaring niet al te veel.

 Hoewel dit spel lastig is (al helemaal omdat het een spel is geschikt voor kinderen), "Ori and the Will of the Wisps" is 'n fenomenaal spel die op visuele wijze indruk maakt en je 'n emotionele impact op je achterlaat. Het heeft wel zo z'n gebreken, maar het is zeker het spelen waard.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 8-/8

Uploaddatum: 18 Juni 2020

"Star Wars Jedi: Fallen Order" is 'n actie-avonturen videospel uit 2019, uitgebracht door EA en Respawn Entertainment dat 't verhaal vertelt van Cal Kestis, 'n jonge Jedi die 't beruchte executiebevel Order 66 heeft overleefd en opgejaagd wordt door 't Keizerrijk, waarin hij opgevangen wordt door oud-Jedi Cere Junda om de Jedi-orde te herstellen.

 Het verhaal is prachtig en geeft je echt 't gevoel alsof je meegesleept wordt in 't Star Wars-universum. En zowel de hoofd -en bijpersonages zijn interessant en leuk op hun eigen manier, dat je überhaupt echt iets om ze geeft wanneer je ze beter leert kennen.

 De gameplay voor dit spel is indrukwekkend, maar het vechten kan frustrerend zijn doordat 't veel weg heeft van de "Dark Soul"-spellen (waarin je veel dood zal gaan). Ook heb je 't gevoel dat je 'n echte Jedi bent doordat je gebruikt maakt van de Force en de lightsabre-gevechten zijn spectaculair, vooral als je 't opneemt tegen vijanden met handwapens.

 Wel heb ik gemengde gevoels over de costumization in 't spel,

waarin je in 't spel nieuwe cosmetica kan ontdekken, zoals jasjes en poncho's voor Cal Kestis, skins voor BD-1, 't ruimteschip de Mantis en de handvaten en kleuren van je lightsaber. De hoeveelheid poncho's is veel groter dan de hoeveelheid jasjes die je voor 't eerdergenoemde hoofdpersonage kan vinden en het aanpassen van je lightsaber heeft geen enkele invloed op 't vechten, wat jammer is. De skins voor de Mantis vind ik onnodig, omdat je toch voor 't overgrote deel op verschillende werelden rondloopt.

 Star Wars Jedi: Fallen Order is 'n prachtig spel zonder microtransacties en "loot boxes" die - naast 't feit dat 't frustrerend kan zijn - veel plezier kan bieden, die tegelijkertijd 'n mooi verhaal vertelt. Niks meer dan alleen maar 'n aanrader dit spel.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 9+

Uploaddatum: 6 Juni 2020

"Chromatica" is het langverwachte 6de studioalbum van Amerikaanse zangeres, actrice en popicoon Lady Gaga, die teruggaat naar haar dancepop-roots waarmee de artieste bekend mee werd.

 Het album laat je op nostalgische wijze de 90's/2000's-achtige sound ervaren die te horen is in de nummers en 't voelt aan als 'n feestje. Ook de thema's rondom de liefde, eenzaamheid, depressie, trauma en de mindere periode van de zangeres staan in contrast met de vrolijke sound van 't album, maar 't zorgt er wel voor dat je je investeert in haar gedachtes en gevoelens.

 De songwriting is veelal metaforisch (wat misschien 'n beetje pretentieus kan zijn), maar het is zeker niet verkeerd en 't is ook nog eens interessant om 'n kijkje te nemen in 't hoofd van "Mother Monster." 

 Lady Gaga zingt geweldig, alhoewel ik haar 'n paar keer betrapt heb bij 't gebruiken van autotune (wat zij overigens niet nodig heeft).

 Ariana Grande, K-Popgroep BLACKPINK en muziekicoon Elton John hebben ieder 'n gastbijdrage op dit album. Grande zingt heerlijk met haar fluwelen stem op "Rain On Me", BLACKPINK's optreden is - naar mijn ervaring - gemengd, doordat hun optreden zo gepolijst klinkt (dus niet al te natuurlijk) op "Sour Candy" en Elton John voelt als 'n "miscasting" op "Sine From Above." Zijn optreden matcht gewoon niet met de dance-achtige productie.

 De productie is vasthoudend en 't geeft die dance-achtige vibe op 'n vernieuwde en frisse manier af, wat niet gedateerd aanvoelt. Echter, het album begint sterk maar zwakt geleidelijk af in kracht, waardoor sommige liedjes doorsnee klinken.

 "Chromatica" is 'n feestje om naar te luisteren, hoewel 't niet 't perfecte popalbum is die ik dit jaar gehoord heb. Wel heeft Lady Gaga de lof verdient, behalve bij 't feit dat ze de release van dit album heeft laten uitstelleb (wat totaal niet nodig was geweest).

Score (op schaal van 1- tot 10+): 7