2021

2017

3

Uploaddatum: 25 Mei 2021

"Songs In A Minor" is hét legendarische debuutalbum van de Amerikaanse pianiste, songwriter en R&B -en soulzangeres Alicia Keys die uitgebracht is in 2001.

 Hoewel het overduidelijk te horen is dat de liedjes uit eind jaren 90/begin 2000's geproduceerd zijn, maar het album wist als 'n mooie fles wijn oud te worden en verlang ik terug naar de tijd dat R&B net zoveel passie en overtuiging zou hebben, zoals de liedjes op dit album.

 De liedjes gaan over het algemeen over de liefde, liefdesverdriet en de persoonlijke gedachtes en gevoelens van de zangeres. Echter weet Alicia de liedjes niet te cliché over te brengen, maar zo is het nummer "A Woman's Worth" niet al te mooi oud geworden.

 De zangeres zingt fantastisch voor het overgrote deel van het album. Het enige nummer waar ik haar optreden vind tegenvallen is "Mr. Man", samen met gastzanger Jermaine Dupri (die zelf ook geen geweldig optreden levert).  Verder weet zij met kracht en overtuiging de liedjes in te zingen.

 De productie, die 'n mengelmoes is van R&B, soul, blues, jazz, klassieke muziek en Hiphop, is geweldig en is 'n feest om naar te luisteren. En hoewel er zo'n 9 producenten betrokken zijn geweest bij het album, het project weet vasthoudend te blijven. Alleen is het jammer dat het op 'n anticlimax eindigt met de laatste 2 nummers.

 "Songs In A Minor" is 20 jaar na release nog steeds 'n album die waardig is om als klassieker door het leven te gaan. Als je 'n fan bent van R&B en soul, dan raad ik zonder twijfel dit album aan en het is ook 'n project die je zeker in je muziekcollectie zou willen hebben!

Score (op schaal van 1- tot 10+): 10-

Uploaddatum: 19 Mei 2021

 "Fortitude" is het 7de studioalbum van de Franse groove/progressieve/death metalband Gojira, waarmee zij hun zorgen over het klimaat en andere wereldproblematiek delen.

 Er zijn zo hier en daar wat momenten die werken op dit album, maar dat werkt niet voor elk nummer. Wel zijn de onderwerpen/thema's wel iets wat wel interessant is.

 De songwriting van van gitarist, zanger, producent en frontman Joe Duplantier is metaforisch en zelfs filosofisch, waarbij hij en zijn bandleden hun zorgen delen over de toestand in het Amazone-gebied, de enorme globale vleesconsumptie en nog veel meer. Maar soms vind ik dat hij prekerig overkomt en ons 'n schuldgevoel geeft voor het feit dat we vlees eten of dat we niet zoveel aandacht besteden aan goede doelen.

 De zanger schreeuwt de longen uit zijn lijf, maar de volume ervan is erg zacht en daardoor komt zijn optreden niet intens tegenover het scheurende optreden van zijn mede-bandleden.

 De band speelt op intense wijze en bouwen hun nummers langzaamaan op, maar er zijn ook wat nummers die soms als "filler" aanvoelen, waarbij nummers als "Fortitude" en "The Chant" goede voorbeelden van zijn.

 Voor de Gojira-fans zal dit 'n fantastisch project zijn, maar voor mij voelt "Fortitude" aan de matige kant aan. 

Score (op schaal van 1- tot 10+): 5

Uploaddatum: 12 Mei 2021

"The Cause of Shipwreck" is het debuutalbum van de Nederlandse symfonische, gothic en alternatieve metalband Blackbriar, die op onafhankelijke wijze is uitgebracht, waarbij ik de band voor het eerst heb leren kennen via hun "Our Mortal Remains"-EP uit 2019.

 De duistere, maar sprookjesachtige toon geeft 'n bepaalde sfeer af alsof het uit 'n duistere fantasiefilm zou komen en dat is van begin tot eind terug te horen op dit project, wat ook nog iets is wat je zelden tegenkomt in de metalgenre. 

 De songwriting is op symbolische en filosofische wijze geschreven en het is ook terug te lezen dat de liedjes over mythische wezens, de liefde, de natuur en het duisternis gaat (iets waar Blackbriar om bekend staat). Hiermee is de songwriting niet alleen prachtig, ook de verhalen kunnen ondanks hun tragische lading toch 'n mooie ervaring zijn om naar te luisteren.

 Het hoge gezang van frontvrouw Zora Cock kan spookachtig aanvoelen, maar dat past perfect bij de sprookjesachtige sfeer die te horen is op dit album. Er zijn wel 'n paar nummers waarin de zangeres wat minder klinkt, maar voor de rest doet zij het geweldig.

 Het optreden van de band is sterk en blijft voor het overgrote deel vasthoudend. Wel zijn er 'n paar nummers te horen die niet al te sterk klinken en aanvoelen als "filler"-nummers, die naar mijn mening van het album gehaald konden worden (vooral "The Séance").

 "The Cause of Shipwreck" is geen perfect album, maar als album voelt dit project aan als 'n mooie start voor de band om meer aandacht te trekken bij het grote publiek. Zo hier en daar konden wat dingen beter, maar voor de rest is het project een aanrader die zeker de moeite waard is om te checken.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 8

Uploaddatum: 28 April 2021

"Justice" is het 6de studioalbum van de Canadese popzanger Justin Bieber, waarin hij liedjes uit wilde brengen die veel mensen aan zal spreken in het huidige klimaat waar wij ons in bevinden (pandemie, raciale onrecht, e.d.).

 De zanger heeft met dit nieuwe project weinig op de tafel te brengen als het om originaliteit gaat. Uiteindelijk weet je al wat je van de popster kan verwachten (en dat bedoel ik 't niet op 'n positieve manier).

 Net als in het voorgaande album "Changes" schrijft Justin over hoeveel hij van zijn vrouw houdt en spreekt hij zich amper uit over zaken zoals raciale onrecht. Hij komt oversentimenteel, behoeftig en slijmerig over in zijn songwriting.

 Het zangoptreden is niet verkeerd, maar het wist geen indruk op mij te maken. Ik ben over het algemeen geen fan van zijn hese gezang.

 De gastoptredens kunnen wisselen van saai en vergeetbaar tot oké en netjes. Maar geen van hen wist echt indruk op mij te maken.

 De productie (waarvan een hele grote groep producenten bij betrokken zijn) is langdradig en saai. En het feit dat er fragmenten te horen zijn van speeches van Martin Luther King, Jr. vind ik niet alleen misplaatst, maar ook respectloos. Het sluit ook niet op het soort liedjes die de zanger op dit album heeft staan.

 "Justice" is het soort album waarbij de "Beliebers" veel plezier aan zullen beleven, maar als je hoge eisen stelt dan zie je dat het album niet zo veel voorstelt als dat je gedacht zou hebben.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 2/2+

Uploaddatum: 26 April 2021

"Meisje Uit Crooswijk" is het debuutalbum van de Nederlandse YouTuber, influencer en R&B-zangeres Selma Omari, waarbij de zangeres haar project onafhankelijk uitgebracht heeft en het vaak over haar "haters" en de liefde heeft.

 De meeste liedjes zouden haast uit eind jaren 90 tot midden 2000's uitgebracht zijn, doordat ze 'n R&B-feeling hebben die veel van dat soort nummers in die tijd hadden. Wel zijn er ook 'n paar nummers waarbij er 'n langzame reggaetónbeat en 'n trillende bass te horen zijn, wat ook niet al te origineel of vernieuwend klinkt. Ook wordt het Destiny's Child-nummer "Bills, Bills, Bills" geïnterpoleerd op het nummer "Wat Jij Wil." 

 Selma heeft het vaak over haar critici, wat niet per se erg is als ze het tot 'n paar nummers gehouden zou hebben. Helaas kan ze soms in de herhaling vallen en kan de luisterervaring wat minder zijn. Gelukkig zijn er ook liedjes die over de liefde gaan.

 Het gezang van de zangeres is netjes, alleen vind ik dat het erg gepolijst overkomt (waarbij ik niet zeker weet of zij Auto-Tune heeft gebruikt of niet). En hoewel het gladjes kan klinken, haar stem is niet bepaald warm, wat juist belangrijk is in de modern R&B-genre.

 De productie is op zich niet verkeerd, maar het heeft helaas niet de replay value en de power om het echt tot 'n geweldige ervaring om te toveren voor me.

 "Meisje Uit Crooswijk" is geen slecht album, alleen zijn er wel wat dingen die zonder twijfel veel beter gekund hebben. Het is misschien leuk om er minstens één keer naar te luisteren, maar ik kan het helaas geen klassieker noemen.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 6-

Uploaddatum: 12 April 2021

Benieuwd naar mijn mening naar het 13de en laatste seizoen van het Nederlandse satirische tv-programma "Zondag Met Lubach?" Bekijk dan de video links tot het einde af!

Score (op schaal van 1- tot 10+): 4-

Uploaddatum: 22 Maart 2021

Hoewel ik maar al te graag 'n beschrijving wil maken over de recensie links, ik heb er niet zo'n zin om er een voor dit 3de album van de Zweedse zangeres Zara Larsson te typen.

 Hopelijk hebben jullie daar begrip voor...

Score (op schaal van 1- tot 10+): 4-

Uploaddatum: 14 Maart 2021

"Omega" is het 8ste studioalbum van de Nederlandse symfonische metalband Epica, die benoemd is naar de beroemde Omegapunt, 'n punt die het einde van het evolutieproces aangeeft.

 Hoewel het project niet al te origineel is, de band heeft dan nog een album geboden die qua sound voor mij werkt. De bombastische en melodische toon geeft ook nog eens het gevoel alsof je 'n episch avontuur meemaakt.

 De songwriting is spiritueel en symbolisch geschreven, wat misschien verwarrend kan zijn. Maar het laat wel interpretaties open en 't is dan nog wel mooi geschreven.

 Het zangoptreden van Simone Simons is geweldig en is zonder twijfel het hoogtepunt van 't album. De optredens van grunter Mark Jansen kan op sommige momenten niet mooi aansluiten bij het opera-gezang van Simone, maar voor de rest is het niet verkeerd.

 De gastbijdrages van Zaher Zorgati en Vicky Psarakis zijn helaas van korte duur, waarbij je bijna denkt dat ze niet eens te horen zijn op dit album.

 Het optreden van de band is geweldig met de gitaarsolo's, de

razende drumoptredens en de symfonische elementen. Wel vind ik dat er op dit album ook wat langdradige momenten te horen zijn, wat misschien wat korter of intenser van me mochten zijn.

 "Omega" van Epica is 'n metalalbum waar ik veel plezier aan beleefd heb, ondanks dat ik het iets beter had verwacht. Het heeft zo hier en daar wat gebreken, maar het is hoe dan ook 'n tof album om naar te luisteren.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 7+/8-

Uploaddatum: 25 Februari 2021

"Lucky Number 7" is de 1ste EP van de Nederlandse internetberoemdheid en zangeres Nienke Plas, die volgens de zangeres over haar ex-partners zou gaan en praat ze verder over de liefde en seks.

 Het project is 'n mengelmoes van R&B en Reggaeton, maar alsnog voelt de EP qua gehoor doorsnee aan en heeft het niks memorabel weten te bieden.

 Als je naar de teksten zou kijken, dan zie je amper iets terug over de voorgaande relaties van de internetpersoonlijkheid, die tevens zangeres is. Ze heeft niks herkenbaars geleverd en ik kon me niet vinden in de dingen die zij benoemt of omschrijft.

 Nienke zingt op haar sterkst matig en op haar zwakst tegenvallend. Ook zijn er momenten dat zij Auto-Tune gebruikt (wat ook niet geweldig klinkt). Ook zingt de zangeres met 'n nogal opgezet accent, alsof zij op dezelfde manier probeert op te treden als rapper/producent/dj Bizzey. 

 Rapper Big2 (bekend van The Opposites) en zanger Jayh zijn ook te horen op dit project en zij zijn zonder twijfel het beste gedeelte van de EP. Hun optredens waren zo goed, dat zelfs Nienke Plas ze niet kon evenaren.

 De productie voelt voor de rest vergeetachtig, doorsnee en niet creatief aan, waardoor ik me amper de liedjes kon herinneren. Het is misschien leuk dat de EP 'n paar zomerse nummers heeft, maar dat maakt 't niet meteen tot 'n fantastisch project.

 Als je 'n grote fan bent van Nienke Plas, wees alsjeblieft niet kwaad op me voor als ik niet onder de indruk was van haar debuutproject. Niet elk album, mixtape of EP die uitgebracht wordt is altijd geweldig en slechts 'n klein percentage weet lof van zowel fans als recensenten te verwerven, die ook nog eens zullen eindigen als klassiekers.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 3- 

Uploaddatum: 21 Februari 2021

"Abu Omar" is het 5de studioalbum van de Nederlandse rapper Josylvio, waarbij hij zijn liefde uit naar zijn familie en waarbij ook gewoon praat over het straatleven, zijn leven van 'n arm jongetje tot 'n rijke man en uit hij zijn kritiek richting de Nederlandse regering, de maatschappij en de media.

 Het album is vasthoudender dan het voorgaande album "Gimma", maar het heeft ook zo z'n gebreken. Zo is de 1ste helft veel beter (waarbij de andere helft aanvoelt als "filler"), zijn er ook liedjes te horen over hoeveel geld hij weet binnen te harken en voelt het project soms 'n beetje rommelig of doorsnee.

 De songwriting van de Hella Cash-oprichter is aan de matige kant, aangezien het niet al te diepgaand, creatief of goed doordacht is.

 Joost geeft op zich prima optredens af in zijn liedjes, alleen zijn er ook momenten te horen waarbij hij Auto-Tune gebruikt (wat ik persoonlijk minder vind). 

 De gastoptredens kunnen hit and miss zijn, zo is MocroManiac diegene die de beste gastbijdrage heeft en klinkt rapper Kevin vermoeid en futloos. Het ligt er net aan welk nummer je hoort en welke gastartiest te horen is.

 De productie is gedaan door 11 producenten (waaronder Esko) en dat is te horen door de variatie in de beats en tonen van de liedjes. Hoewel het misschien leuk kan zijn, het zorgt voor 'n tekort aan vasthoudendheid.

 "Abu Omar" is 'n stap in de goede richting voor Josylvio, alleen heeft hij 'n lange weg te gaan om 'n goed Nederlands Hiphop-album uit te brengen. Verder heb ik wel 'n paar nummers gevonden waar ik van kon genieten.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 5+

Uploaddatum: 12 Februari 2021

"Not Your Muse" is het debuutalbumvan de Engelse singer-songwriter Celeste Epiphany Waite (kortweg Celeste), die eigenlijk in 2020 uitgebracht moest worden maar uitgesteld werd naar dit jaar i.v.m. de Coronavirus-pandemie.

 Het album wisselt af tussen singer-songwriter, jazz, soul en R&B-liedjes, maar het is te merken dat de liedjes op dit project niet mooi aan elkaar aansluiten. Ook ligt de focus meer op de songwriting, dan op de algehele sound van het album.

 De oprechte en directe songwriting geeft 'n indruk van wat de zangeres in haar liefdesleven ervaren heeft en deelt zij ook bepaalde gedachtes en standpunten met ons. Wel vind ik dat Celeste heel erg blijft vasthaken in de liefde, waarbij er amper variatie in onderwerpen/thema's te vinden is.

 Het zangoptreden van Celeste is netjes als je naar haar hese, maar warme stem luistert. Wel is er op te merken dat zij soms krakerig kan klinken, wat 'n minpunt kan zijn voor als zij 'n hoge noot wilt halen of 'n gevoel probeert over te brengen.

 De productie van Jamie Hartman, John Hill en Josh Crocker is netjes, maar er zijn momenten op het album die langdradig aan kunnen voelen en zijn er onvasthoudendheden in het verloop van dit project  te horen. Het album begint sloom, dan weer swingend en dat 'n paar keer overnieuw en zo eindigt het album met 2 tegenvallende nummers, waarvan "A Little Love" (wat 'n Kerstliedje is) en "Some Goodbyes Come With Hellos" (die overkomt als 'n kinderliedje).

 "Not Your Muse" van Celeste is geen slecht album, alleen is het jammer dat het niet dezelfde power heeft als hitsingle "Stop Ths Flame." Dan zou dit project helemaal geweldig geweest zijn en zou het ook nog eens 'n geweldige start van 2021 maken.

Score (op schaal van 1- tot 10+): 6